عروس

فکر کردم شاید بد نباشه گاهی مباحثی مطرح بشه و عروس های عزیز نظرشون رو بیان کنند تا به نتیجه ای برسیم  .

به عنوان اولین بحث این رو مطرح می کنم :

ما مادر خودمون رو دوست داریم ، و طبیعیه که همسر ما هم مادرش رو دوست داره ، حتا اگر ازش به شدت رنجیده باشه یا اصلا سال ها باهاش قهر باشه .

ما همسرمون رو دوست داریم ، و اگر ببینیم همسرمون مثلا برای مادرمون کادو خریده یا اون رو برده دکتر یا زنگ زده حالش رو پرسیده ، طبعا خیلی خوشحال می شیم و از همسرمون سپاسگزار ، و شاید بیشتر دوستش داشته باشیم و شاید احساس کنیم چون ما رو دوست داشته این کار رو برای مادرمون کرده و از این قبیل .

آیا فکر می کنید ما از پس این کار بر نمی آییم ؟ یعنی آیا ما نمی تونیم برای خوشحال کردن همسرمون که دوستش داریم ، به مادرش محبت کنیم ؟ آیا واقعا این قدر رنجیده ایم که نمی تونیم زنگ بزنیم و دو جمله بپرسیم حال شما چطوره ؟ آیا این قدر بزرگوار نیستیم که گاهی بدی های مادرشوهر رو -که شاید از دید خودش واقعا موارد بدی نباشه- ندیده بگیریم و فقط و فقط به خاطر همسرمون محبتی در حق مادرشوهر بکنیم ؟

منظور من دقیقا محبت هایی است که از سر محبت باشه ، نه کارهایی که از سر وظیفه انجام می دیم . منظورم دقیقا کاریه که اجباری توش نباشه و خودمون خواسته باشیم انجام بدیم و هیچ نیروی خارجی مثل آداب معاشرت و اصرار همسر و منافع شخصی پشتش نباشه .

نظرتون چیه ؟